Post-communist Bulgaria

«Αν ξυπνούσε ο Ζίβκοφ»...

 Ρουμελιώτη Ανδρέα,  Ελευθεροτυπία  20/02/2007

 

....θα 'λεγε: «ΟΚ, νο πρόμπλεμ! Ολα όπως τα άφησα παραμένουν. Οι δικοί μας άνθρωποι είναι ακόμη στα πράγματα». Ο «δικός μας άνθρωπος» έχει εκκενώσει για πάρτη μας το πολυτελές εστιατόριό του στη Σόφια για να δειπνήσουμε πριβέ με συντροφιά εκπάγλου ωραιότητος τοπ μόντελ που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας παραχωρήσει... Για συνοδεία εννοείται, διότι στα 40 φεύγα μας δεν κάνουμε πλέον σεξ χωρίς συναίσθημα. ΑΣΗΜΕΝΙΑ μαχαιροπίρουνα, κρυστάλλινα ποτήρια Βοημίας, πούρα Αβάνας, πανάκριβες σαμπάνιες γαλλικές. Εξι σερβιτόροι σταντ μπάι πάνω από το τραπέζι: να σου γεμίσουν σαμπάνια το ποτήρι, να σου ανάψουν το πούρο που κοντεύει να σβήσει.

«ΣΤΗ Βουλγαρία κάνουν κουμάντο οι γόνοι των στελεχών του πολιτμπιρό απ' την εποχή του Ζίβκοφ. Κάποιοι από αυτούς το 1985, όταν κατέρρεε το καθεστώς, "σήκωσαν" από τα κρατικά ταμεία 10 δισ. δολάρια. Μ' αυτή τη μαγιά κάνουν κουμάντο και μπίζνες σήμερα τα παιδιά τους...».

«Η οικογένειά μου ήταν πολύ πλούσια πριν τους κομουνιστές», συνεχίζει ο... «άνθρωπός μας», «η αλήθεια είναι πως τα βρήκαν μαζί τους, συνεργάστηκαν. Το ίδιο κάνω κι εγώ στις κατασκευές, στα μαγαζιά, στις γυναίκες· αναγκάζομαι να συμμαχήσω με δαύτους, αν και τους σιχαίνομαι».

Ο «άνθρωπός μας» είναι 40 και κάτι, κοντούλης με γυαλιά. Το όλο παρουσιαστικό και η συμπεριφορά του σε ξεγελούν. Δείχνει καλόκαρδος, σχεδόν αφελής, φιλόξενος και με τις γυναίκες -που τον... περιβάλλουν- ιπποτικός. Μιλάει μαζί μας για όλα ανοιχτά: «Δημοσιογράφοι; Αρα... δικοί μας άνθρωποι!». Αντε τώρα να μιλήσεις...

ΤΟΝ γνωρίσαμε στο πριβέ αποκριάτικο πάρτι που έγινε την Κυριακή σε μια αποθήκη έξω από τη Σόφια. Αυτό που σας έγραφα την Παρασκευή το διοργανώνει κάθε χρόνο σε άλλη χώρα ο φίλος του Στέλιου (του Μπρατσώλη), ένας εκκεντρικός Αυστριακός κροίσος, κόμης στην καταγωγή, τον οποίο είχε γνωρίσει πριν χρόνια στην Αβάνα. Πέρσι έγινε στο Μπουένος Αϊρες, στην Αργεντινή. Του χρόνου κάπου στο Μαρόκο.

ΟΙ ανά τον κόσμο προσκεκλημένοι του κόμη αν συμμετέχουν ανελλιπώς στα πάρτι του για πέντε συναπτά έτη αποκτούν το δικαίωμα να προτείνουν ακόμη δύο συμμετοχές. Ετσι, από σπόντα, βρεθήκαμε στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας μαζί με ακόμη έναν εκλεκτό του συνάδελφο, ο οποίος «μεταμφιέζεται» μια ζωή.

ΜΙΑ σκούρα μπλε «Μπουγκάτι» μάς παραλαμβάνει από το «Seraton», πίσω ακολουθεί μια παλιά 200άρα «Μερσεντές», η οποία παρέλαβε δύο Γαλλιδούλες κι έναν Αμερικανό. Μας ξεφορτώνουν σε ένα βεστιάριο. Το θέμα του μασκέ πάρτι είναι «Πριν και μετά». Ντυνόμαστε Τσιτσιλιάνοι μαφιόζοι. Φτυστοί!

Η «Μπουγκάτι» τρέχει με διακόσια. Βγαίνουμε έξω από τη Σόφια σε χωματόδρομο ανάμεσα σε χωράφια. Σταματάμε μπροστά από μια ολοφώτιστη αποθήκη. Δεκάδες πολυτελή αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Ο Στέλιος μάς γνωρίζει στον κόμη: «Νάις του μιτ γιου».

ΜΕ καλυμμένα τα πρόσωπα οι αλφαδιασμένες δίμετρες συνοδοί. Προσκεκλημένοι του κόμη απ' όλον τον κόσμο. Εκκεντρικοί. Η σαμπάνια ρέει άφθονη, παίζει μια νεοϋορκέζικη ροκ μπάντα μεθυστική μουσική. Χορεύουν, φιλιούνται, γελάνε δυνατά, υπάρχει ένα κλίμα ευθυμίας, χλιδής και υπεροχής που σου δημιουργεί μια αίσθηση αποικιακής κυριαρχίας. Σε μια χώρα φτωχή και αμήχανη.

ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ, μας λένε, είναι οι προσκεκλημένοι από τη νέα βουλγαρική μπουρζουαζία. Κάποιοι αξιωματούχοι-κλειδιά, μπίζνεσμαν· ανάμεσά τους και δύο Ελληνες. Και ο... «άνθρωπός μας» φυσικά...
Ο κόμης κάνει ένα νεύμα, ο «άνθρωπός μας» πλησιάζει και κάτι λένε στ' αφτί συνωμοτικά. Μας συστήνεται: «Ολη η Βουλγαρία δική σας». Σε δυο λεπτά έχουμε συντροφιά. Μου συστήνεται: «Μις Ουκρανία, το δύο χιλιάδες τόσο». Αν τη δεις, πείθεσαι πως λέει αλήθεια.

ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΙ γυρίζουμε με την «Μπουγκάτι» στο ξενοδοχείο. Την επομένη «ο άνθρωπός μας» έχει πριβέ ένα χλιδάτο ρεστοράν για μας. Η κατάληξη είναι, φυσικά, στην «Κλεοπάτρα». Είμαστε εκλεκτοί προσκεκλημένοι του κόμη και δείχνει διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να μας ευχαριστήσει...